сал
71салқын тұру — (Рес., Сарат.) суық болу. Үйде с а л қ ы н т ұ р, жап есікті (Рес., Сарат.) …
72салқам — сын. жерг. Сылқым, кербез. Құлеке он бесінде с а л қ а м еді, Отызында – би, қырқында – дархан еді (Шал ақын, Өлеңд., 41). Қара үйдің түндігі с а л қ а м келіншектің жаулығындай тым шалқалап қалыпты (Ә.Кекілбаев, Үркер, 23) …
73салқау — сын. жерг. Баяу, сылбыр, шабан. Үйірлі қасқырдың жүгірістері өте с а л қ а у. Тым тоқ болуы да (М.Мағауин, Аласапыран, 2, 259). Кәрі саусақтар с а л қ а у тарта бастады (Жыл он екі ай, 1978, 21) …
74сал — (сол) [سل // سال] намад барои гузаштан аз об …
75салқ — (силқ) [سلق] а. лаблабуи қанд …
76салқин — [سلقين] гуфт. ҳавои сарди форам, серун …
77салқинӣ — [سلقيني] ҳавои серуни форам …
78салқуд — [سلقود] т. лаҳҷ. сустшуда; муқоб. таранг …
79салҷ — [ثلج] а. барф …
80салҷуқиён — [سلجقيان] ҷ. салчуқӣ таър 1. иттиҳоди қавмҳои туркӣ 2. сулолае бо номи ин қабоил; қабоили туркнажод, ки баъдан ба номи пешвои онҳо Салчуқ машҳур гардиданд …
